konfiskata (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. zajęcie części lub całego majątku osoby prywatnej na rzecz państwa
- (1.2) praw. kara polegająca na utracie na rzecz skarbu państwa mienia należącego do przestępcy
- (1.3) adm. wycofanie druków z obiegu przez odpowiednie organy państwowe
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1) konfiskacja
- (1.1) wywłaszczenie
- (1.2) przepadek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konfiskacja ż, skonfiskowanie n, konfiskowanie n
- czas. konfiskować, skonfiskować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. confiscatum
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) confiscation, seizure; (1.2) forfeiture
- białoruski: (1.1) канфіскацыя ż; (1.3) канфіскацыя ż
- bułgarski: (1.1) конфискация ż
- duński: (1.1) konfiskering w, konfiskation w
- rosyjski: (1.1) конфискация ż
- ukraiński: (1.1) конфіскація ż; (1.3) конфіскація ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.