kitajec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ciˈtajɛʦ̑], AS: [ḱitai ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pogard. Chińczyk[1]
- (1.2) środ. przestępców: oszust[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kitajec kitajcy dopełniacz kitajca kitajców celownik kitajcowi kitajcom biernik kitajca kitajców narzędnik kitajcem kitajcami miejscownik kitajcu kitajcach wołacz kitajcu kitajcy depr. M. i W. lm: (te) kitajce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pogard. żółtek; neutr. Azjata
- (1.2) przestępca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kitaj m
- forma żeńska kitajka ż
- przym. kitajski, kitajkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) ros. китаец[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) китаёза m / ż
- źródła:
- 1 2 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 110.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.