karbamid (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego; zob. też karbamid w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karbamid karbamidy dopełniacz karbamidu karbamidów celownik karbamidowi karbamidom biernik karbamid karbamidy narzędnik karbamidem karbamidami miejscownik karbamidzie karbamidach wołacz karbamidzie karbamidy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pochodne karbamidu
- synonimy:
- (1.1) mocznik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. karbamidowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.[1]
- uwagi:
- wzór sumaryczny: CH4N2O, H2NCONH2
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) carbamide
- bułgarski: (1.1) карбамид m
- francuski: (1.1) carbamide ż
- włoski: (1.1) carbammide ż, carbamide ż
- źródła:
- ↑
Hasło „Karbamid” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.