kanonizować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dwuaspektowy

(1.1) rel. oficjalnie ogłaszać kogoś świętym
(1.2) żart. nadać komuś lub czemuś wysoką rangę
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Papież kanonizował grupę męczenników meksykańskich.
składnia:
(1.1) kanonizować + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanonista mos, kanonizowanie n, kanonizacja ż, kanon mrz, kanonik mos
przym. kanonizacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. canonizare < gr. κανονίζω
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) canonize
  • baskijski: (1.1) kanonizatu
  • bułgarski: (1.1) канонизирам
  • czeski: (1.1) kanonizovat
  • duński: (1.1) kanonisere; (1.2) kanonisere
  • francuski: (1.1) canoniser
  • hiszpański: (1.1) canonizar
  • interlingua: (1.1) canonisar
  • japoński: (1.1) 列聖する (れっせいする, ressei suru)
  • luksemburski: (1.1) hellegspriechen
  • niemiecki: (1.1) heiligsprechen
  • norweski (bokmål): (1.1) kanonisere; (1.2) kanonisere
  • norweski (nynorsk): (1.1) kanonisere; (1.2) kanonisere
  • nowogrecki: (1.1) αγιοποιώ
  • portugalski: (1.1) canonizar
  • słowacki: (1.1) kanonizovať
  • szwedzki: (1.1) kanonisera
  • węgierski: (1.1) kanonizál
  • włoski: (1.1) canonizzare, santificare
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.