kabotyn (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kaˈbɔtɨ̃n], AS: [kabotỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek, który lubi posługiwać się tanimi efektami w celu wzbudzenia zainteresowania
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kabotyn kabotyni dopełniacz kabotyna kabotynów celownik kabotynowi kabotynom biernik kabotyna kabotynów narzędnik kabotynem kabotynami miejscownik kabotynie kabotynach wołacz kabotynie kabotyni - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kabotynizm m, kabotyństwo n
- forma żeńska kabotynka ż
- przym. kabotyński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. cabotin[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) cabotin
- rosyjski: (1.1) каботе́н
- źródła:
- ↑
Hasło „kabotyn” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.