jaw (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. zob. jawa; dziś tylko we frazeologii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik jaw dopełniacz jawu celownik jawowi biernik jaw narzędnik jawem miejscownik jawie wołacz jawie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- wyjść na jaw • wydobyć na jaw • wyciągnąć na jaw
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jawa
- źródła:
jaw (język angielski)
- wymowa:
- bryt. enPR: jôː, IPA: /ʤɔː/, SAMPA: /dZO:/
- amer. enPR: jô, IPA: /ʤɔ/, SAMPA: /dZO/
- akcenty z utożsamieniem cot-caught enPR: jä, IPA: /ʤɑ/, SAMPA: /dZA/
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
rzeczownik policzalny
- (1.1) anat. szczęka
- (1.2) techn. szczęka
- odmiana:
- (1.1-2) lp jaw; lm jaws
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) jaw-bone • jawbreaker
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Angielski - części ciała
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.