introspekcja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩntrɔˈspɛkʦ̑ʲja], AS: [ĩntrospekcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) psych. analiza własnych procesów psychicznych
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik introspekcja dopełniacz introspekcji celownik introspekcji biernik introspekcję narzędnik introspekcją miejscownik introspekcji wołacz introspekcjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) obserwacja
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. introspekcyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. introspection[1], utworzone od ang. introspect < łac. intrōspĭcĭō, intrōspĭcĕre, intrōspexī, intrōspectum → zaglądać do środka[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) introspection
- bułgarski: (1.1) интроспекция ż
- hiszpański: (1.1) introspección ż
- japoński: (1.1) 内省 (ないせい, naisei)
- włoski: (1.1) introspezione
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „introspect” w: Ernest Klein, A comprehensive etymological dictionary of the English language, Elsevier, Amsterdam etc. 1971 (2003), ISBN 0-444-40930-0, s. 385.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.