gzik (język polski)

pyry z gzikiem (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. gw. (Poznań)[1] kulin. twarożek ze śmietaną i cebulą lub szczypiorkiem; zob. też gzik w Wikipedii
(1.2) kulin. reg. kuj. twaróg[2]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskorzeczowy

(2.1) gw. (Poznań)[1] smarkacz
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Przyniese mu dwie skibki z gzikiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pyry z gzikiem
synonimy:
(1.1) gzika
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) potrawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
mieć gzik w kolanachgzik wchodzi w kolanagzik-laufbumba
etymologia:
wyraz o niejasnej etymologii[3]; źródłosłów nazwiska Gzik
uwagi:
(1.1) inna pisownia: gzika
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gzik” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Barbara Bartnicka, Język i my. 4, WSiP, Warszawa 1994, s. 42.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gzik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.