fragmentacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌfraɡmɛ̃nˈtaʦ̑ʲja], AS: [fragmẽntacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) podział na części, wydzielenie fragmentów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fragmentacja fragmentacje dopełniacz fragmentacji fragmentacji / przest. fragmentacyj[1] celownik fragmentacji fragmentacjom biernik fragmentację fragmentacje narzędnik fragmentacją fragmentacjami miejscownik fragmentacji fragmentacjach wołacz fragmentacjo fragmentacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fragment m, fragmentowanie n
- przym. fragmentaryczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fragmentation
- arabski: (1.1) كسر
- czeski: (1.1) fragmentace ż
- hiszpański: (1.1) fragmentación ż
- niemiecki: (1.1) Fragmentierung ż
- nowogrecki: (1.1) θρυμμάτισμα n
- włoski: (1.1) frammentazione
- źródła:
- ↑
Hasło „fragmentacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.