fini (esperanto)
czasownik
- (1.1) kończyć
- odmiana:
- (1.1)
tempo vortformo aktiva participo pasiva participo nuna finas finanta finata pasinta finis fininta finita venonta finos finonta finota kondicionalo finus imperativo finu - przykłady:
- (1.1) Mi jam finis legi. → Już skończyłam czytać.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) komenci
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. finigi, finiĝi, ekfini, finfari
- rzecz. fino, finaĵo
- przysł. fine
- przym. fina, finita
- związki frazeologiczne:
- kiu komencas tro frue, finas malfrue • komenci per Dio kaj fini per diablo • komenci per flato kaj fini per bato • oni komencas per ŝteletoj kaj finas per ŝtelegoj
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
fini (język francuski)
przymiotnik
- (1.1) ukończony, zakończony
wykrzyknik
czasownik, forma fleksyjna
fini (język jaćwieski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, liczba mnoga
- (1.1) mikol. grzyby (lm od niepoświadczonej lp o znaczeniu grzyb)[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pożyczka bałtycko-fińska[2], z prabałtofiń. *seeni, z praural *śänä, por. fiń. sieni, est. seen, liw. sēņ
- por. łot. sēne
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zigmas Zinkevičius, „Lenkų-jotvingių žodynėlis?“, Baltistica, t. 21, cz. 1, 1985, s. 79.
- ↑ Krzysztof Tomasz Witczak, „Ugrofinizmy w języku jaćwieskim“, Acta Baltico-Slavica, t. 44, 2020.
fini (tetum)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.