fianĉino (esperanto)
rzeczownik
- (1.1) narzeczona[1]
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo fianĉino fianĉinoj akuzativo fianĉinon fianĉinojn - przykłady:
- (1.1) En la salono estis neniu krom li kaj lia fianĉino.[2] → W salonie nie było nikogo oprócz jego i jego narzeczonej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fianĉo
- czas. fianĉinigi, fianĉiniĝi
- związki frazeologiczne:
- kaprica fianĉino restos eterne fraŭlino • naskiĝas fianĉino por sia fianĉo
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Tadeusz J. Michalski, Słownik esperancko-polski A-Z, Wiedza Powszechna, 1991, ISBN 83-214-0688-2, s. 146.
- ↑ Ekzercaro § 26 w: L. Zamenhof, Fundamento de Esperanto, 1905.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.