fał (język polski)
- wymowa:
- IPA: [faw], AS: [fau̯]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (2.1) jęz. nazwa litery v / V
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) fał startowy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) przym. fałowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niderl. val[1]
- uwagi:
- (1.1) por. kontrfał • kontrafał
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) halyard, halliard
- bułgarski: (1.1) фал m
- jidysz: (1.1) פֿאַל m (fal)
- niderlandzki: (1.1) val
- niemiecki: (1.1) Fall n
- rosyjski: (1.1) фал m
- włoski: (1.1) drizza ż
- źródła:
- ↑ Hasło „fał” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 374.
fał (język wilamowski)
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) skóra[1]
- odmiana:
- (1.1) lp fał; lm fałn
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) hozafał → skórka zajęcza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. vël
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 307.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.