extremus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) najdalszy, ostatni, końcowy[1]
- odmiana:
- (1.1) extrēmus, extrēma, extrēmum (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik extrēmus extrēma extrēmum extrēmī extrēmae extrēma dopełniacz extrēmī extrēmae extrēmī extrēmōrum extrēmārum extrēmōrum celownik extrēmō extrēmae extrēmō extrēmīs biernik extrēmum extrēmam extrēmum extrēmōs extrēmās extrēma ablatyw extrēmō extrēmā extrēmō extrēmīs wołacz extrēme extrēma extrēmum extrēmī extrēmae extrēma - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. extremo
- przysł. extremo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „extremus” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 249.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.