ewakuować (język polski)

ratownicy ewakuują (1.1) zwierzęta
ludzie ewakuują się (2.1)
wymowa:
, IPA: [ˌɛvakuˈwɔvaʨ̑], AS: [evakuovać], zjawiska fonetyczne: epenteza ł akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni dwuaspektowy

(1.1) przemieszczać ludzi, zwierzęta, mienie z niebezpiecznego miejsca

czasownik zwrotny dwuaspektowy ewakuować się

(2.1) opuszczać samemu jakieś niebezpieczne miejsce
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Doktor Hannę z córkami ewakuowano, podobnie jak mieszkańców całej dzielnicy, do śródmieścia[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ewakuacja ż, ewakuant m, ewakuantka ż, ewakuowanie n
przym. ewakuacyjny
przysł. ewakuacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jeremi Przybora, Przymknięte oko opaczności, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.