epigramatyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛpʲiɡrãˈmatɨk], AS: [epʹigrãmatyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba pisząca epigramaty
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik epigramatyk epigramatycy dopełniacz epigramatyka epigramatyków celownik epigramatykowi epigramatykom biernik epigramatyka epigramatyków narzędnik epigramatykiem epigramatykami miejscownik epigramatyku epigramatykach wołacz epigramatyku epigramatycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. epigramat m, epigram m
- forma żeńska epigramatyczka ż
- przym. epigramatyczny
- przysł. epigramatycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) эпіграматыст m
- rosyjski: (1.1) эпиграмматист m
- słowacki: (1.1) epigramatik m
- ukraiński: (1.1) епіграматист m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.