enuncjacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛ̃nũnˈʦ̑ʲjaʦ̑ʲja], AS: [ẽnũncʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. wypowiedź, ogłoszenie, oświadczenie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik enuncjacja enuncjacje dopełniacz enuncjacji enuncjacji / przest. enuncjacyj[1] celownik enuncjacji enuncjacjom biernik enuncjację enuncjacje narzędnik enuncjacją enuncjacjami miejscownik enuncjacji enuncjacjach wołacz enuncjacjo enuncjacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) enuncjacje prasowe
- synonimy:
- (1.1) oświadczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. enuntiatio[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) заява ż
- hiszpański: (1.1) enunciación ż, declaración ż
- nowogrecki: (1.1) δήλωση ż, ανακοίνωση ż
- rosyjski: (1.1) заявление n, декларация ż
- źródła:
- ↑
Hasło „enuncjacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 73.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.