dziatwa (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
- (1.1) przest. lub książk. niedorosłe potomstwo; dzieci[1]
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza mianownik dziatwa dopełniacz dziatwy celownik dziatwie biernik dziatwę narzędnik dziatwą miejscownik dziatwie wołacz dziatwo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- kaj z Bogiem matka, tam z Bogiem dziatwa
- etymologia:
- od prasł. *dĕtva → dziatwa (1.1), dzieci, od *dĕtę → dziecko (od tego pol. dziecię)[2]
- por. białor. дзетва, ros. детва i słc. detva
- na wschodzie spotykane również w rozszerzonej postaci *dĕtvora, od tego pochodzą białor. дзетвара, ros. детвора i ukr. дітвора[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „dziatwa” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „dĕtva” w: Słownik prasłowiański, red. Franciszek Sławski, t. III, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974-2001, ISBN 83-04-00464-X, s. 171.
- ↑ Hasło „dĕtvora” w: Słownik prasłowiański, red. Franciszek Sławski, t. III, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974-2001, ISBN 83-04-00464-X, s. 171.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.