dwupokojowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdvupɔkɔˈjɔvɨ], AS: [dvupokoi ̯ovy], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) z dwoma pokojami, mający dwa pokoje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwupokojowy dwupokojowa dwupokojowe dwupokojowi dwupokojowe dopełniacz dwupokojowego dwupokojowej dwupokojowego dwupokojowych celownik dwupokojowemu dwupokojowej dwupokojowemu dwupokojowym biernik dwupokojowego dwupokojowy dwupokojową dwupokojowe dwupokojowych dwupokojowe narzędnik dwupokojowym dwupokojową dwupokojowym dwupokojowymi miejscownik dwupokojowym dwupokojowej dwupokojowym dwupokojowych wołacz dwupokojowy dwupokojowa dwupokojowe dwupokojowi dwupokojowe nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dwu- + pokój + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) двухпакаёвы
- bułgarski: (1.1) двустаен
- czeski: (1.1) dvoupokojový
- duński: (1.1) toværelsers, toværelses
- rosyjski: (1.1) двухко́мнатный
- słowacki: (1.1) dvojizbový
- ukraiński: (1.1) двокімнатний
- węgierski: (1.1) kétszobás
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.