drużynowa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdruʒɨ̃ˈnɔva], AS: [družỹnova], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
przymiotnik, forma fleksyjna
- (2.1) forma żeńska przymiotnika → drużynowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik drużynowa drużynowe dopełniacz drużynowej drużynowych celownik drużynowej drużynowym biernik drużynową drużynowe narzędnik drużynową drużynowymi miejscownik drużynowej drużynowych wołacz drużynowa[1][2] drużynowe - przykłady:
- (1.1) Nasza drużynowa będzie miała 25. urodziny.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. drużyna ż
- forma męska drużynowy m
- przym. drużynowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. drużynowy
- uwagi:
- Forma wołacza „drużynowo” jest błędna[1][3].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: drużynowy
- źródła:
- 1 2 Hasło „drużynowa” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 207.
- ↑
Hasło „drużynowa” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „drużynowa” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 132.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.