doprawić (język polski)

wymowa:
IPA: [dɔˈpravʲiʨ̑], AS: [dopravʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. doprawiać)

(1.1) aspekt dokonany od: doprawiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ta zupa ma nijaki smak. Trzeba doprawić.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) przismaczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doprawienie n, przyprawa ż
czas. przyprawiać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: doprawiać
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.