dźinizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʥ̑ĩɲism̥], AS: [ʒ́ĩńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. rel. nonteistyczny system filozoficzny i religijny powstały w Indiach w VII-VI wieku p.n.e.; zob. też dźinizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Odwołując się do ahinsy, dźinizm wymaga bezwzględnego wegetarianizmu[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dżinizm, dźajnizm, dżajnizm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dźinista m, dźinistka ż, dżinizm m, dżinista m, dżinistka ż
przym. dźinijski, dżinijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
sanskr. जैन (jaina) + pol. -izm
uwagi:
inna pisownia: dżinizm, dźajnizm, dżajnizm
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Tadeusz Gadacz, Bogusław Milerski, Religia: a-Belur, Wydawnictwo naukowe PWN, 2001, str. 101.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.