czciciel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ʲʨ̑iʨ̑ɛl], AS: [čʹćićel], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który oddaje cześć komuś lub czemuś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Pradawni Aztekowie byli czcicielami słońca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) admirator, miłośnik, wielbiciel

antonimy:

(1.1) wróg

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czczenie n, uczczenie n

forma żeńska czcicielka ż

czas. czcić ndk., uczcić dk.

ims. czczony

wykrz. cześć

przym. czestny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. czcić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) worshiper, devotee, votary, idolater, venerator
• arabski: (1.1) العابد
• białoruski: (1.1) паклоннік m, прыхільнік m
• bułgarski: (1.1) поклонник m
• chorwacki: (1.1) obožavalac m
• czeski: (1.1) ctitel m
• francuski: (1.1) adorateur m
• galicyjski: (1.1) adorador m
• hiszpański: (1.1) adorador m
• kataloński: (1.1) adorador m
• łaciński: (1.1) cultor m
• marathi: (1.1) उपासक m
• niemiecki: (1.1) Anbeter m, Verehrer m
• portugalski: (1.1) adorador m
• rosyjski: (1.1) поклонник m
• serbski: (1.1) обожавалац m
• słowacki: (1.1) ctiteľ m
• słoweński: (1.1) častilec m
• ukraiński: (1.1) шанувальник m
• węgierski: (1.1) imádó
• wietnamski: (1.1) người tôn kính
• włoski: (1.1) adoratore

źródła: