cudotwórca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zdolna do czynienia cudów, wywoływania niewytłumaczalnych zjawisk
- (1.2) przen. osoba, której działania okazują się bardzo skuteczne
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cudotwórca cudotwórcy dopełniacz cudotwórcy cudotwórców celownik cudotwórcy cudotwórcom biernik cudotwórcę cudotwórców narzędnik cudotwórcą cudotwórcami miejscownik cudotwórcy cudotwórcach wołacz cudotwórco cudotwórcy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cudotwórstwo n
- forma żeńska cudotwórczyni ż
- przym. cudotwórczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. cud + -o- + twórca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) miracle worker
- białoruski: (1.1) цудатворац m, цудатворца m
- niemiecki: (1.1) Wundertäter m
- rosyjski: (1.1) чудотво́рец m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.