co dopiero (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

fraza partykułowa

(1.1) … sygnalizująca, że to, co po niej następuje, jest w sposób oczywisty prawdą, ponieważ prawdą jest to, co powiedziano wcześniej[1]

fraza przysłówkowa

(2.1) przed chwilą, bardzo niedawno
odmiana:
przykłady:
(1.1) — A! mistrzu! toć to gbury, potrzeba ich opiłować, ociosać, obrębać, przekuć, przerobić i umyć, bo do ludzi niepodobni, a co dopiero do żaków![2]
(2.1) Co dopiero tu była. Chyba poszła do szkoły[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cóż dopiero, tym bardziej
(2.1) dopiero co
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dopiero co
  • angielski: (1.1) let alone, to say nothing of
  • portugalski: (1.1) muito menos, quanto mais
  • włoski: (1.1) nonché, per non parlare di, tantomeno
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „co dopiero” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Zygmuntowskie czasy (wyd. 1873).
  3. ↑ Mieczysław Maliński, Faustyna znaczy szczęśliwa, „Dziennik Polski”, 2002-07-19, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.