cichutki (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʨ̑iˈxutʲci], AS: [ćiχutʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zdrobn. od: cichy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik cichutki cichutka cichutkie cichutcy cichutkie dopełniacz cichutkiego cichutkiej cichutkiego cichutkich celownik cichutkiemu cichutkiej cichutkiemu cichutkim biernik cichutkiego cichutki cichutką cichutkie cichutkich cichutkie narzędnik cichutkim cichutką cichutkim cichutkimi miejscownik cichutkim cichutkiej cichutkim cichutkich wołacz cichutki cichutka cichutkie cichutcy cichutkie - przykłady:
- (1.1) Nie odczuwał czyjejś wcześniejszej obecności, nie słyszał cichutkiego, szemrzącego chrobotania[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) cichuśki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. cichy, cichuteńki, cichuchny, cichuśki
- przysł. cichutko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) ціхуткі, ціхенькі
- rosyjski: (1.1) тихонький
- ukraiński: (1.1) тихенький
- źródła:
- ↑ Małgorzata Saramonowicz, Siostra, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.