chrematonim (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌxrɛ̃maˈtɔ̃ɲĩm], AS: [χrẽmatõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. nazwa własna przedmiotu kultury materialnej, np. działa, statku, dzwonu, zegara itp.[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) jednostka leksykalna, leksem, onim
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. chrema, chrematos → rzecz, towar, zdarzenie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Chrematonym n
- słowacki: (1.1) chrématonymum n
- źródła:
- ↑ Stanisław Kania, Jan Tokarski, Zarys leksykologii i leksykografii polskiej, Warszawa 1997, s. 199.
- ↑ Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 168.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.