carte blanche (język polski)
- wymowa:
- (spolszczona) ‹kart-blãsz›
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) książk. możliwość swobodnego działania, wolna ręka, nieograniczone pełnomocnictwo otrzymane od kogoś
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) otrzymać / mieć carte blanche • dać komuś carte blanche
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. carte blanche (dosł. „biała karta”, tj. podpisana in blanco)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
carte blanche (język angielski)
- wymowa:
- enPR: kärt-blänsh, IPA: /kɑɹtˈblɑnʃ/, X-SAMPA: /kArt"blAnS/
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa
- (1.1) wolna ręka
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) The general meeting gave the board carte blanche to restructure the sales. → Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy dało zarządowi wolną rękę co do restrukturyzacji działu sprzedaży.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. carte + blanche
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.