bindend (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈbɪndn̩t] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wiążący, obowiązujący

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów czasu teraźniejszego (Partizip Präsens) czasownika binden

odmiana:

(1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der bindende ein bindender bindender	die bindende eine bindende bindende	das bindende ein bindendes bindendes	die bindenden bindenden bindende
Gen.	słaba mieszana mocna	des bindenden eines bindenden bindenden	der bindenden einer bindenden bindender	des bindenden eines bindenden bindenden	der bindenden bindenden bindender
Dat.	słaba mieszana mocna	dem bindenden einem bindenden bindendem	der bindenden einer bindenden bindender	dem bindenden einem bindenden bindendem	den bindenden bindenden bindenden
Akk.	słaba mieszana mocna	den bindenden einen bindenden bindenden	die bindende eine bindende bindende	das bindende ein bindendes bindendes	die bindenden bindenden bindende

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bindende Wirkung / Zusage • bindender Vertrag • bindendes Angebot / Recht • gesetzlich / rechtlich bindend

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Binden n, Bindung ż, Binde ż, Binder m, Binderin ż

czas. binden

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. verbindlich • verpflichtend

źródła: