bilingue (język francuski)
przymiotnik
- (1.1) dwujęzyczny
- odmiana:
- (1.1) lp bilingue m, ż; lm bilingues m, ż
- przykłady:
- (1.1) Cet enfant est bilingue parce que sa mère est Polonaise et son père Français. → To dziecko jest dwujęzyczne, bo jego matka jest Polką, a ojciec Francuzem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) unilingue
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bilingualité ż, bilinguisme m
- czas. bilinguiser
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bilinguis
- uwagi:
- por. trilingue, quadrilingue, polyglotte
- źródła:
bilingue (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dwujęzyczny
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bilingue (język włoski)
- wymowa:
- IPA: [bi'liŋgwe]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dwujęzyczny
- odmiana:
- (1) lp bilingue m ż; lm bilingui m ż
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. bi + lingua
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.