bezdziedziczny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) praw. nieodziedziczony przez nikogo
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bezdziedziczny bezdziedziczna bezdziedziczne bezdziedziczni bezdziedziczne dopełniacz bezdziedzicznego bezdziedzicznej bezdziedzicznego bezdziedzicznych celownik bezdziedzicznemu bezdziedzicznej bezdziedzicznemu bezdziedzicznym biernik bezdziedzicznego bezdziedziczny bezdziedziczną bezdziedziczne bezdziedzicznych bezdziedziczne narzędnik bezdziedzicznym bezdziedziczną bezdziedzicznym bezdziedzicznymi miejscownik bezdziedzicznym bezdziedzicznej bezdziedzicznym bezdziedzicznych wołacz bezdziedziczny bezdziedziczna bezdziedziczne bezdziedziczni bezdziedziczne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bezdziedziczny spadek
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziedzictwo n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) heirless
- niemiecki: (1.1) unvererbt, erbenlos
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.