beczka śmiechu (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɛʧ̑ka ˈɕmʲjɛxu], AS: [bečka śmʹi ̯eχu], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) rzecz, sytuacja komiczna, pobudzająca do śmiechu[1]
- odmiana:
- (1.1) związek rządu;
przypadek liczba pojedyncza mianownik beczka śmiechu dopełniacz beczki śmiechu celownik beczce śmiechu biernik beczkę śmiechu narzędnik beczką śmiechu miejscownik beczce śmiechu wołacz beczko śmiechu - przykłady:
- (1.1) (…) żebyś słyszał ich rozmowę, istna beczka śmiechu, boki zrywać…
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.