bałaguła (język polski)

bałaguła (1.1)
bałaguła (2.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. żyd., reg. woźnica[1]
(1.2) reg. zawadiaka, hulaka[2]
(1.3) reg. nudziarz, zrzęda[2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) reg. wóz, którym jedzie bałaguła (1.1)[3]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. bałagulski
związki frazeologiczne:
etymologia:
może ros.[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: woźnica
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: zawadiaka, hulaka
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: nudziarz, zrzęda
źródła:
  1. ↑ Horacy Safrin, Przy szabasowych świecach. Wieczór drugi, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1981, s. 191.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bałaguła” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bałaguła” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.