ausbluten (język niemiecki)

wymowa:
IPA: [ˈaʊ̯sˌbluːtn̩] IPA: [ˌbluːtətə ˈaʊ̯s] IPA: [ˈaʊ̯sɡəˌbluːtət]
znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) wykrwawić (się), spuszczać krew, spuścić krew
(1.2) przestawać krwawić, przestać krwawić
(1.3) przen. wykrwawić się, zrujnować się
odmiana:
(1.1)[1] ausblut|en (blutet aus), blutete aus, ausgeblutet (sein)
(1.2-3)[1] ausblut|en (blutet aus), blutete aus, ausgeblutet (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ausbluten n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: niem • blutenausbluten • entbluten • verbluten
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.