auffallen (język niemiecki)
czasownik mocny, rozdzielnie złożony, nieprzechodni
- (1.1) podpadać, podpaść, rzucać się w oczy
- odmiana:
- (1.1)[1] auffallen (fällt auf), fiel auf, aufgefallen (sein)
- przykłady:
- (1.1) Als ich am Flughafen angekommen bin, ist mir aufgefallen, dass alle mich komisch anschauen. → Gdy przybyłam/przybyłem na lotnisko, zauważyłam/zauważyłem, że wszyscy dziwnie na mnie patrzą.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Auffallen n, Auffälligkeit ż
- przym. auffällig, auffallend
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: fallen • abfallen • anfallen • auffallen • auseinanderfallen • ausfallen • befallen • beifallen • dahinfallen • darüberfallen • durchfallen • einfallen • entfallen • fortfallen • gefallen • herabfallen • herausfallen • herfallen • herunterfallen • hinauffallen • missfallen • umfallen • überfallen • verfallen • wegfallen • zerfallen • zufallen • zurückfallen • zusammenfallen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.