antonimiczny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) jęz. o przeciwstawnym znaczeniu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik antonimiczny antonimiczna antonimiczne antonimiczni antonimiczne dopełniacz antonimicznego antonimicznej antonimicznego antonimicznych celownik antonimicznemu antonimicznej antonimicznemu antonimicznym biernik antonimicznego antonimiczny antonimiczną antonimiczne antonimicznych antonimiczne narzędnik antonimicznym antonimiczną antonimicznym antonimicznymi miejscownik antonimicznym antonimicznej antonimicznym antonimicznych wołacz antonimiczny antonimiczna antonimiczne antonimiczni antonimiczne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. antonim m, antonimiczność ż
- przysł. antonimicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) антанімічны
- bułgarski: (1.1) антонимен, антонимичен
- francuski: (1.1) antonymique
- hiszpański: (1.1) antónimo
- kataloński: (1.1) antònim
- niemiecki: (1.1) antonym
- słowacki: (1.1) antonymický
- ukraiński: (1.1) антонімічний
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.