abhauen (język niemiecki)
czasownik nieregularny, rozdzielnie złożony
- (1.1) odrąbać, odrąbywać, oddzielić, odwalić, odwalać
- (1.2) pot. zwiewać, zwiać, uciekać, uciec
- (1.3) eduk. pot. odwalać, odwalić, zrzynać, ściągać
- odmiana:
- (1.1)[1] abhauen (haut ab), haute ab/książk. hieb ab, abgehauen (haben)
- (1.2)[1] abhauen (haut ab), haute ab, abgehauen (sein)
- (1.3)[1] abhauen (haut ab), haute ab, abgehauen (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) einen Ast / Zweig abhauen • mit einer Axt abhauen
- (1.2) von Zuhause abhauen
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Abhauen n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. ab- + hauen
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: hauen • abhauen • anhauen • aufhauen • aushauen • behauen • durchhauen • einhauen • entzweihauen • herrunterhauen • hinhauen • kaputthauen • loshauen • niederhauen • umhauen • verhauen • weghauen • zerhauen • zuhauen • zusammenhauen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.