Polin (język niemiecki)
- wymowa:
- lp IPA: [ˈpoːlɪn]
- wymowa austriacka
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) etn. Polka
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik die Polin die Polinnen dopełniacz der Polin der Polinnen celownik der Polin den Polinnen biernik die Polin die Polinnen - przykłady:
- (1.1) Ich bin Polin. → Jestem Polką.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Europäerin, Einwohnerbezeichnung
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Polonisieren n, Polen n, Polonizität ż, Polnisch n, Polnische n, Polonist m, Polonistin ż
- forma męska Pole m
- czas. polonisieren
- przym. polnisch
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Niemiecki - Kraje i narodowości
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.