Osman (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) hist. imię władców państwa osmańskiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Osman	Osmanowie
dopełniacz	Osmana	Osmanów
celownik	Osmanowi	Osmanom
biernik	Osmana	Osmanów
narzędnik	Osmanem	Osmanami
miejscownik	Osmanie	Osmanach
wołacz	Osmanie	Osmanowie
depr. M. i W. lm: (te) Osmany

przykłady:

(1.1) Bizantyjczycy utracili na rzecz Osmana kontrolę nad Bitynią^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osmański mrz, Osmanin mos, osmanista mos, osmanistyka ż, Osmanka ż

przym. osmanistyczny, osmański

związki frazeologiczne:

etymologia:

osm. عثمان

uwagi:

tłumaczenia:

• chorwacki: (1.1) Osman m
• francuski: (1.1) Osman m
• turecki: (1.1) Osman

źródła:

Osman (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) imię męskie Osman

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ime

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Chorwacki - Imiona

źródła:

Osman (język turecki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię męskie^[1][2] Osman

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

arab.

uwagi:

źródła: