Hellen (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. mityczny protoplasta Greków; zob. też Hellen w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) inne określenie Greka, nazwa używana zwłaszcza w odniesieniu do starożytności

odmiana:

przykłady:

(2.1) Obrzezanie uważane było już przez Hellenów i Rzymian za wulgarne okaleczanie doskonałego ciała (…)^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hellenista mos, Hellada ż, helleński mrz

forma żeńska Hellenka ż

przym. helleński, helladzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Элін m; (2.1) элін m
• esperanto: (1.1) Heleno; (2.1) heleno
• niemiecki: (2.1) Hellene m
• rosyjski: (2.1) эллин m
• słowacki: (2.1) Helén m
• szwedzki: (2.1) hellen w

źródła: