возити (język ukraiński)

transliteracja:

voziti

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wozić

(1.2) nosić, dźwigać, ciągnąć, włóczyć

odmiana:

(1.1,1.2) ^[1]

 

bezokolicznik			вози́ти
		liczba pojedyncza		liczba mnoga
	tryb rozkazujący
	1 os.			возі́мо, возі́м
	2 os.	вози́		возі́ть
	czas przyszły
	1 os.	вози́тиму		вози́тимемо, вози́тимем
	2 os.	вози́тимеш		вози́тимете
	3 os.	вози́тиме		вози́тимуть
	czas teraźniejszy
	1 os.	вожу́		во́зимо, во́зим
	2 os.	во́зиш		во́зите
	3 os.	во́зить		во́зять
	imiesłów przymiotnikowy czynny
	imiesłów przysłówkowy współczesny		во́зячи
	czas przeszły
	m	вози́в		вози́ли
	ż	вози́ла
	n	вози́ло
	imiesłów przymiotnikowy przeszły
	imiesłów przymiotnikowy bierny
	forma bezosobowa
	imiesłów przysłówkowy uprzedni		вози́вши

przykłady:

(1.1) За те вони дрова возили, / В болотах очерет косили, / Носили в пекло на підпал.^[2] → Za to oni drwa wozili, / Na bagnach trzcinę też kosili, / Do piekła nieśli na podpałkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) волочити, тягати (тягти)

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) переміщати

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. везіння n, возіння n, возовиця ż, возівня ż, возій m, возовик m, віз m, візок m, візочок m, візник m, візниченько m, візниця m, візника m, візникування n, візництво n

czas. везти ndk., возитися ndk., візникувати ndk.

przym. возовий, візничий

związki frazeologiczne:

любиш їздити — люби й саночки возить! • в ліс дрова возити

etymologia:

uwagi:

źródła: