štȫk (język wilamowski)

štȫk (1.2)
šteḱḱ (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
śtök • śtöök
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pień, pniak, polano drzewa[1]
(1.2) pszcz. ul (rodzina pszczela w ulu)[1]
(1.3) archit. bud. piętro[1]
odmiana:
lp štȫk; lm šteḱḱ
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. štȧkla
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. stoc, por. niem. Stock
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 415.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.