świnić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. naświnić)

(1.1) pot. brudzić, zanieczyszczać
(1.2) pot. mówić świństwa
(1.3) pot. robić świńskie rzeczy

czasownik zwrotny niedokonany świnić się (dk. brak)

(2.1) pot. brudzić się
(2.2) pot. postępować niemoralnie
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Przestań świnić, kto to będzie sprzątał?!
(1.2) Przestań świnić, dzieci słuchają!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. świnina ż, świniarka ż, świniaczek mzw, świniarz mos, naświnienie n, świnia ż, świntuch mos
czas. uświnić, naświnić dk.
przym. świński, świni, świniowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. świnia
uwagi:
tłumaczenia:
  • duński: (1.1) svine, svine til, tilsvine, grise
  • norweski (bokmål): (1.1) svine, svine til, grise til
  • norweski (nynorsk): (1.1) svina, svine, svine til, grise til
  • szwedzki: (1.1) svina
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.