ślusarz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɕlusaʃ], AS: [ślusaš], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzem. rzemieślnik wyrabiający lub naprawiający przedmioty metalowe[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zgubiłem klucze i chcąc nie chcąc musiałem wzywać na pomoc ślusarza.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rzemieślnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ślusarnia ż, ślusarzowa ż, ślusarstwo n, ślusarka ż
przym. ślusarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. sloʒʒer, por. niem. Schlosser → ślusarz[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ślusarz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ślusarz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.