łaziebnik (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [waˈʑɛbʲɲik], AS: [u̯aźebʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) st.pol. łazienny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łaziebnik łaziebnicy dopełniacz łaziebnika łaziebników celownik łaziebnikowi łaziebnikom biernik łaziebnika łaziebników narzędnik łaziebnikiem łaziebnikami miejscownik łaziebniku łaziebnikach wołacz łaziebniku łaziebnicy depr. M. i W. lm: (te) łaziebniki[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łaziebna ż, łaziebny mos
- forma żeńska łaziebniczka ż
- przym. łaziebny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „łaziebnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.