wykładacz

Old Polish

Etymology

From wykładać + -acz. First attested in 1444.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨkɫadat͡ʃ/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨkɫadat͡ʃ/

Noun

wykładacz m ?

  1. explainer; commentator
    • 1977-1980 [c. 1470], urowska-Górowska Wanda, Kyas Vladimir, editors, Mamotrekty staropolskie, , , page 133:
      Commentarios, id est expositores Tractatus wycladacze (Prov. prol.)
      [Commentarios, id est expositores Tractatus wykładacze (Prov. prol.)]
    • 1874-1891 [1444], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIII, page 303:
      Wicladacze ariolos (tunc rex fecit connotare omnes ariolos et incantatores ad exponendum sibi somnum)
      [Wykładacze ariolos (tunc rex fecit connotare omnes ariolos et incantatores ad exponendum sibi somnum)]
  2. translator; interpreter
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 278:
      Greczky vykladacz evanyely svyatego Maczyeya (Graecus vero interpres Mathaei) vzravschy, yze rzekl (sc. Maciej) zogolla, ktore szye myny *navyelebnyeysche, y napyssal epy[u]s[y]on
      [Grecki wykładacz ewanjelii świętego Macieja (Graecus vero interpres Mathaei) uźrawszy, iże rzekł (sc. Maciej) «sogolla», ktore sie mini ‘nawielebniejszy’, i napisał «epi[u]s[i]on»]
adjective
adverb
nouns
verbs

Descendants

  • Polish: wykładacz

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wykładacz. By surface analysis, wykładać + -acz.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɨˈkwa.dat͡ʂ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /vɨˈkɫa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: wy‧kła‧dacz

Noun

wykładacz m pers

  1. (obsolete) explainer; commentator
    Synonym: (obsolete) wykładca

Declension

adjectives
adverb
nouns
verbs

References

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.