Władysław Prętkowski
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1910
Bereść

Data i miejsce śmierci

12 października 1967
Warszawa

Prezydent Ostrowa Wielkopolskiego
Okres

od 23 stycznia 1948
do marca 1949

Przynależność polityczna

PPR/PZPR

Poprzednik

Idzi Zemski (jako burmistrz)

Następca

Idzi Zemski (jako pełniący obowiązki prezydenta)

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 10-lecia Polski Ludowej

Władysław Prętkowski (ur. 3 marca 1910 w Bereściu, zm. 12 października 1967 w Warszawie) – polski urzędnik, teletechnik, działacz komunistyczny, pierwszy prezydent Ostrowa Wielkopolskiego.

Życiorys

Był synem Feliksa, kolejarza, i Stanisławy de domo Białowskiej. Ukończył Państwową Szkołę Teletechniczną w Warszawie. Pracował w zawodzie w urzędach pocztowych w Wolsztynie i Kościanie aż do wybuchu II wojny światowej. Żołnierz kampanii wrześniowej w stopniu podporucznika. Służył w 55. pułku piechoty, wchodzącym w skład armii "Poznań". Uczestnik obrony Warszawy. Po zakończeniu walk trafił do niewoli. Przebywał w oflagu II C w Woldenbergu (obecnie: Dobiegniew).

Po wojnie wrócił do pracy na poczcie w Kościanie. W 1947 roku obronił pracę magisterską na Uniwersytecie Poznańskim. W 1945 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Od 1948 roku członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1946-1949 był naczelnikiem urzędu telekomunikacyjnego w Ostrowie Wielkopolskim, jednocześnie obejmując w 1948 roku nowo utworzony po wydzieleniu miasta z powiatu urząd prezydenta. Wcześniej zasiadał w miejskiej radzie narodowej.

W marcu 1949 powołany na stanowisko dyrektora urzędu telekomunikacyjnego w Warszawie. Do końca życia pracował w instytucjach podległych Ministerstwu Poczt i Telegrafów oraz Ministerstwu Łączności. Karierę zakończył jako dyrektor Zjednoczenia Budownictwa Łączności (wcześniej: Centralny Zarząd Budownictwa Łączności). Pracował przy rozbudowie krajowej sieci telekomunikacyjnej.

Działał w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich i strukturach Frontu Jedności Narodu. Pisał do "Wiadomości Telekomunikacyjnych", zasiadał w radzie programowej "Przeglądu Telekomunikacyjnego".

Zmarł na atak serca 12 października 1967. Spoczął na Powązkach Wojskowych (kwatera C2-4-12)[1].

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty. Od 1934 z Ireną de domo Kutzner. Małżeństwo zakończyło się rozwodem. Od 1956 z Anną de domo Zgórecką primo voto Schmit. Z pierwszego małżeństwa miał trzech synów: Bohdana, Władysława i Andrzeja.

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.