Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1939 |
Burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego | |
Okres |
od 31 stycznia 1920 |
Poprzednik | |
Następca |
Józef Jondro (pełniący obowiązki jako zastępca) |
Stanisław Musielak (ur. 16 listopada 1886 w Przybysławiu[1], zm. 14 grudnia 1939 w Winiarach) – polski literat, urzędnik samorządowy, burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego w latach 1920-1929.
Życiorys
Od 1915 roku był w Łukowie przedstawicielem niemieckich władz okupacyjnych, pracując jako sekretarz burmistrza. Konspirował równocześnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. Bezpośrednio po odzyskaniu niepodległości, 12 listopada 1918, rada miejska jednogłośnie powołała go na burmistrza[2].
W 1920 roku opuścił Łuków, by objąć stanowisko we władzach Ostrowa Wielkopolskiego. Władze Łukowa po jego wyjeździe nadały mu honorowe obywatelstwo miasta[3].
Jako burmistrz w 1921 potępił antyniemieckie i antyżydowskie zamieszki, wydając odezwę do ostrowian[2][4]:
Wczoraj tłum niepoczytalny i nie zdający sobie sprawy ze swych zbrodniczych zamiarów i występków, dopuścił się karygodnych gwałtów, kradzieży, zniszczenia i obrabowania majątku oraz uszkodzeń cielesnych licznych współmieszkańców naszego miasta, zaliczających się do mniejszości narodowych, którym traktat wersalski gwarantuje równe prawa.
W 1928 powitał w Ostrowie Wielkopolskim prezydenta Ignacego Mościckiego, który przyjechał, by nadać sztandar 60. Pułkowi Piechoty[2]. W czasie jego urzędowania kilkukrotnie powiększyła się powierzchnia i liczba mieszkańców miasta. Wybudowano fabrykę Wagon, szkołę im. Ewarysta Estkowskiego, nową elektrownię. Ta ostatnia inwestycja wiązała się z zaciągnięciem kredytów, które poważnie zwiększyły zadłużenie miasta, nadszarpując zaufanie do burmistrza, co doprowadziło do jego odwołania[4].
Na początku II wojny światowej, po ewakuacji władz miasta, znalazł się w kierownictwie straży obywatelskiej, która miała czuwać nad porządkiem. Po wkroczeniu wojsk niemieckich został aresztowany 8 listopada 1939. Musielakowi zarzucono, że walczył w powstaniu wielkopolskim, pomimo tego, że nie brał w nim udziału[2].
Zamordowany przez Niemców 14 grudnia 1939 roku w Lasku Winiarskim pod Kaliszem wraz z innymi przedstawicielami lokalnych elit. Po wojnie spoczął na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Ostrowie Wielkopolskim, w kwaterze powstańców wielkopolskich[2].
Stanisławowi Musielakowi przypisywane są teksty publikowane w ostrowskich gazetach pod pseudonimem STAMUS. W zorganizowanym w 1926 r. plebiscycie na "najdzielniejszego i najpopularniejszego" mieszkańca Ostrowa, zajął drugie miejsce. Mieszkał w Ostrowie przy ulicy Zdunowskiej (obecnie Partyzancka)[5], a następnie przy Starym Targowisku (obecnie plac 23 stycznia)[6]. W 2020 roku ostrowscy radni podjęli decyzję o nadaniu jego imienia sali sesyjnej[2].
Jego wnukiem jest profesor prawa Marek Safjan[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sędzia TSUE wnukiem burmistrza Musielaka [online], umostrow.pl, 20 lipca 2023 [dostęp 2024-03-22] .
- 1 2 3 4 5 6 Marek Weiss , Zapomniany burmistrz, „Kurier Ostrowski”, 15 lipca 2020 [dostęp 2020-07-22] .
- ↑ Honorowi obywatele miasta [online], Łuków - Oficjalny Serwis Internetowy Miasta [dostęp 2020-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-13] .
- 1 2 Pietrzak J. , Rozwój i działalność samorządu w Ostrowie Wielkopolskim w latach 1919-1999, Poznań 2016 [dostęp 2020-07-22] .
- ↑ Jan Kajdasz: Książka adresowa miasta Ostrowa. 1927/28.
- ↑ Józef Jondro: Księga adresowa miasta Ostrowa. 1938.
- ↑ Sędzia TSUE wnukiem burmistrza Musielaka [online], umostrow.pl, 20 lipca 2023 [dostęp 2024-02-22] .
Bibliografia
- Aneta Franc, Maciej Kowalczyk, Ostrów Wielkopolski. Zarys dziejów samorządu miasta
- Witold Banach, Ostrów Wielkopolski "w pigułce"
- Witold Banach, Barbara Kowalska, Zbrodnia w Winiarach. Obywatele Ziemi Ostrowskiej zamordowani w dniu 14 grudnia 1939