Pentatomidae | |
Leach, 1815 | |
Tarczówka rudonoga | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd |
Pentatomomorpha |
Nadrodzina | |
Rodzina |
tarczówkowate |
Tarczówkowate (Pentatomidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych.
Opis
Pluskwiaki te osiągają od 4 do 20 mm długości ciała, którego kształt jest zwykle jajowaty lub szeroko-owalny, aczkolwiek może być on też silnie wydłużony, głównie u form żyjących na trawach[1]. Czułki są u nich pięcioczłonowe[2][3][1], wyjątkowo czteroczłonowe[1]. Tułów cechuje tarczka sięgająca nieco za połowę odwłoka, a jeśli sięga ona do końca odwłoka to jej szerokość u nasady nie przekracza szerokości podstawy przedplecza[2][3]. Kształt tarczki zwykle jest mniej lub bardziej zbliżony do trójkątnego[1]. Odnóża mają zwykle trójczłonowe stopy[2][3][1]; dwuczłonowe są one tylko u Cyrtocorinae[1][4]. Nogi charakteryzuje również brak dużych i mocnych kolców na goleniach[2][3]. Trichobotria odwłokowe rozmieszczone są poprzecznie, za przetchlinkami. U larw grzbietowe gruczoły zapachowe odwłoka są parzyste i uchodzą między tergitami trzecim i czwartym, czwartym i piątym oraz piątym i szóstym. Z nielicznymi wyjątkami drugi segment odwłoka ma swe przetchlinki przysłonięte pleurytami zatułowia[1]. Za cechy apomorficzne uważa się sztywną fallotekę ze zbiorniczkiem ejakulacyjnym o stałej pozycji, błoniastą część grzbietową ósmego segmentu odwłoka samców, wezykę bez błony łączącej, obecność triangulinu oraz całkowite zlanie się drugiej pary walwiferów. Samice, z wyjątkiem plemienia Ochlerini mają laterotergity dziewiątego segmentu odwłoka oddzielone. Wszystkie samice mają gonapofizy dziewiątego segmentu zredukowane i zlane z gonokoksytami, dwa skleryty w okolicy wejścia do zbiorniczka nasiennego i pozbawione są gonangulum[4].
Jaja mają formę baryłkowatą z odczepialnym wieczkiem, określanym jako pseudooperkulum[1].
Biologia i ekologia
Tarczówkowate są najczęściej roślinożercami, odżywiającymi się owocami, niedojrzałymi nasionami lub sokami wysysanymi z liści bądź łodyg. Niektóre gatunki mogą fakultatywnie przechodzić na drapieżny tryb, atakując jaja i larwy owadów. Przedstawiciele Asopinae są zaś wyłącznie drapieżne[3].
Niektóre gatunki wykazują opiekę rodzicielską[3].
Rozprzestrzenienie
Rodzina kosmopolityczna, najliczniej reprezentowana w strefie tropikalnej i subtropikalnej[1]. W Polsce występuje 46 gatunków z 27 rodzajów[3] (zobacz tarczówkowate Polski).
Systematyka
Rodzina ta jest czwartą najliczniejszą w gatunki z podrzędu Heteroptera i najliczniejszą w nadrodzinie tarczówek[3]. W 2011 roku znanych było 4722 gatunków z 896 rodzajów[5]. Dzieli się je na 10 podrodzin[6][5]:
- Aphylinae Bergroth, 1906
- Asopinae Spinola, 1850
- Cyrtocorinae Distant, 1880
- Discocephalinae Fieber, 1860
- Edessinae Amyot & Serville, 1843
- Pentatominae Leach, 1815
- Phyllocephalinae Amyot & Serville, 1843
- Podopinae Amyot & Serville, 1843
- Serbaninae Leston, 1953
- Stirotarsinae Rider, 2000
Ponadto następujących rodzajów wymarłych nie zaliczono do żadnej z nich[6]:
- Antillosciocoris Thomas, 2005
- Mesohalys Beier, 1952
- Pentatomites Scudder, 1890
- Poliocoris Kirkaldy, 1910
- Polioschistus Scudder, 1890
- Poteschistus Scudder, 1890
- Taubatecoris Martins, 1997
- Teleocoris Kirkaldy, 1910
- Teleoschistus Scudder, 1890
- Thlimmoschistus Scudder, 1890
- Thnetoschistus Scudder, 1890
- Tiroschistus Scudder, 1890
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 229-233. ISBN 0-8014-2066-0.
- 1 2 3 4 Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 12: Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000, s. 4. ISBN 83-88518-05-4.
- 1 2 Jocelia Grazia, Randall T. Schuh, Ward C. Wheeler. Phylogenetic relationships of family groups in Pentatomoidea based on morphology and DNA sequences (Insecta: Heteroptera). „Cladistics”. 4, s. 1–45, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00224.x.
- 1 2 David A. Rider: Number of Genera & Species of Pentatomidae. [w:] Pentatomoidea Home page [on-line]. Department of Entomology, North Dakota State University, 2011. [dostęp 2016-06-09].
- 1 2 Pentatomidae. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2016-06-05].