Aphylinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki o drobnym, wypukłym ciele długości od 4 do 5 mm. Przednia krawędź ich głowy leży niewiele bardziej z przodu od ich oczu złożonych. Aparat gębowy ma kłujkę sięgającą ku tyłowi poza biodra ostatniej pary odnóży. Boczne brzegi przedplecza i półpokryw są ostre i tylko nieco rozpłaszczone. Tylno-boczne brzegi przedplecza są głęboko wycięte, odsłaniając boczne części śródplecza i zaplecza. Większa część przykrywek zasłonięta jest silnie powiększoną tarczką. Na sternitach tułowia brak jest rowków. Odnóża wszystkich par mają trójczłonowe stopy. Odwłok ma powiększone i ku spodowi skierowane laterotergity, ustawione poprzecznie w linii przetchlinek trichobotria oraz pozbawiony jest przylgowatych struktur, co odróżnia go od podobnych Lestoniidae. Genitalia samców mają paramery złożone z dwóch stawowo połączonych odcinków. Samice odznaczają się uwpuklonym zbiornikiem nasiennym o zesklerotyzowanej ścianie środkowej^[1].

Podrodzina ta jest endemiczna dla Australii^[1][2]. Przedstawiciele rodzaju Aphylus występują głównie pod korą eukaliptusa kamaldulskiego i upodabniają się do występujących również w tym siedlisku chrząszczy stonkowatych z rodzaju Paropsis^[1].

Takson ten wprowadzony został w 1906 roku przez Ernsta Evalda Bergrotha i bywał klasyfikowany w randze rodziny^[1][3]. Należą tu 3 opisane gatunki, zgrupowane w 2 rodzajach^[3][4]:

• Aphylus Bergroth, 1906
• Neoaphylum Štys & Davidová-Vilímová, 2001

Przypisy