Szczyt NATO w Londynie 1990
London NATO Summit 1990
Ilustracja
Organizacja

 NATO

Miejscowość

Londyn

Data

5–6 lipca 1990

Uczestnicy

Przywódcy państw NATO

Szczyt NATO w Brukseli
(4 grudnia 1989)		 Szczyt NATO w Rzymie
(7–8 listopada 1991)
brak współrzędnych

Szczyt NATO w Londynie – 11. szczyt NATO zorganizowany w Londynie w dniach 5–6 lipca 1990.

W czasie 11 szczytu NATO wypracowano porozumienia dotyczące rozwoju współpracy politycznej i wojskowej z krajami Europy Środkowo-Wschodniej, w tym nawiązania regularnej współpracy dyplomatycznej[1].

Postanowienia szczytu

Po zakończeniu obrad szczytu opublikowano Deklarację londyńską o transformacji Sojuszu Północnoatlantyckiego[2][3][uwaga 1]. Deklaracja była dokumentem wstępnym do gruntownych przekształceń w NATO i stanowiła podstawę jego dalszego rozwoju. Przyczyniła się także do opracowania i rozwoju nowej koncepcji strategicznej[4].

Według uczestników Szczytu, Europejczycy wybierali wolność i pokój i w ten sposób zadecydowali o własnym losie. Pakt Północnoatlantycki winien pozostać sojuszem obronnym i bronić terytorium wszystkich swoich członków. Sojusz musi dostosować się do zmieniającej się sytuacji międzynarodowej i zainicjować takie zmiany, by stawić czoła nowym wyzwaniom. Podkreślono, że NATO musi się stać instytucją, w której Europejczycy, Kanadyjczycy i Amerykanie będą ze sobą współpracować zarówno w zakresie wspólnej obrony, ale także na rzecz budowy nowego partnerstwa ze wszystkimi narodami Europy[2][5].

Członkowie Sojuszu oświadczyli, że państwa Układu Warszawskiego nie są już ich przeciwnikami. Zaproszono rządy ZSRR, Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Ludowej Bułgarii i Rumunii do odwiedzenia kwatery głównej NATO. Podkreślono, że konieczne są porozumienia w zakresie kontroli zbrojeń, a priorytet nadano Traktatowi o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie CFE[2][6].

Sojusz Północnoatlantycki zaznaczył, że dla zapewnienia pokoju, w tak dynamicznie zmieniającej się sytuacji, musi zachować odpowiednią proporcję sił nuklearnych i konwencjonalnych. Zapowiedziano znaczące zmniejszenie roli taktycznych systemów nuklearnych krótkiego i bliskiego zasięgu. W kontekście planów obrony i kontroli zbrojeń zapowiedziano opracowanie nowej strategii wojskowej. Duże nadzieje wiązano z rolą Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Zaproponowano, aby uczestnicy paryskiego szczytu KBWE zdecydowali, w jaki sposób można stworzyć forum szerszego dialogu politycznego w bardziej zjednoczonej Europie[2][7].

Uwagi

  1. ↑ London Declaration on a Transformed North Atlantic Alliance Issued by the Heads of State and Government participating in the meeting of the North Atlantic Council.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.